Collectie Sepehr Maghsoudi
Kunstzinnige fashion met diepgang
Juli 2014
Gisteravond zagen wij een mooie modeshow van Sepehr Maghsoudi. Eentje die emotie oproept. Het tegenstrijdige van de katholieke gouden kruisjes geborduurd op het prachtige witte taft, de devote engelenhouding van de modellen met de handen rechtop tegen elkaar voor de borst, tegenover de islamitische achtergrond van de Iraanse ontwerper Sepehr, die hier ooit met zijn ouders als vluchteling in Nederland belandde.
Het lijken bijna bruidsjurken, de theatrale witte gewaden die met strakke blikken door de graatmagere dames worden geshowd. Bijna. Want om nou te trouwen in een soort dwangbuis, hoe luxueus dan ook, waarin je handen vastzitten in de gewatteerde stof terwijl je billen ondertussen aan de achterkant pikant omhuld door een satijnen slipje naar buiten piepen. Tja. Wellicht iets voor Lady Gaga?
En toch. Deze collectie raakt door zijn tegenstrijdigheid, zijn stijlvolle contradicties. In Iran hoef je vermoedelijk niet met deze mode aan te komen, hoewel ik niet insta voor de orgies die achter gesloten deuren misschien wel in diverse paleizen plaatsvinden. De meeste alleenheersers in de geschiedenis bleken immers in retrospectief te zijn behept met een behoorlijke dosis hypocrisie en vooral ongebreidelde genotzucht. Het oostelijke mysterie blijft echter voor mij altijd hangen. De sprookjes van Sheharezade en 1001 nacht.
De Perzische achtergrond van de couturier tekent niet per se deze collectie. Westerse eigenzinnigheid raakt eerder zelfs oostelijke, Japanse invloeden, waarbij ‘het venijn dus in de staart zit’. Soms letterlijk.
Het begon overigens al met de muziek bij de show. Futuristische vage geluiden met een hoog science fiction gehalte, voor mij persoonlijk dan. De gouden kappen om het hooggehakte, soms bijna onzichtbare schoeisel droegen nogal aan dat toekomstbeeld bij. Ergo de tegenstrijdigheden die de getoonde creaties van de sympathieke Sepehr ten toon spreidden.
Grappig detail was dat bij het regelen van de locatie geen rekening was gehouden met de schnitt van de japonnen, soms erg strak als een kimono om de benen gewikkeld, en eventuele hindernissen op de beoogde catwalkroute.Dat maakte het nemen van de trapjes af en voorts weer op het podium wat lastig, waarop gelukkig snel werd ingesprongen door een galante in doodnormale spijkerbroek met wit shirt gehulde jongeman die dan eigenlijk weer afdeed aan het oorspronkelijk beoogde decorum. Leermomentje voor de aimabele jongeman Sepehr die het aandurft om een haute couture collectie ten tonele te brengen, waarbij je voor ‘haute couture’ ook ‘kunst’ kunt lezen, en ik buig diep. Maar lees ook: een ondraagbare collectie voor de meeste stervelingen onder ons.
Deze ontwerper gaat voor de passie en diepgang, de collectie vraagt om een deeper understanding. En uiteindelijk komt het erop neer dat ik die ene mooie, wel draagbare japon nooit zal kunnen betalen. Want hoogstwaarschijnlijk, en het is hem gegund!, worden enkele van deze indrukwekkende creaties door een extravagante (Hollywood)ster opgepikt en/of belandden ze allemaal verdiend in een modemuseum. Kunstzinnige fashion met diepgang. Info: www.sepehrmaghsoudi.com