Originally published on June 29th 2015
Ja, het is vloeken in de kerk, dat besef ik. Het moment dat ik de vraag opwerp waarom praktisch iedereen om me heen de behoefte heeft om een huisdier te bezitten. Alsof ik gek ben, vallen dan steevast unaniem geschokte en meewarige blikken mij ten deel. Want wie is er nou niet gek op dieren? Wie wil er nou geen huisdier? Ehhh… nou, ik dus!
Ik begrijp mijn huisdierminnende medemens niet zo goed, en dat zal vast aan mij liggen, getuige het gegeven dat ik tamelijk alleen in deze opvatting sta. Maar zijn er niet heel veel mensen op deze wereld die niet eens krijgen wat jij je parkiet, konijn, kat of hond voert? Enne, kweenie hoor, maar als je de keus zou krijgen, houd je dan dat onbekende mens of jouw eigen dier in leven? Ik ben er zelf van overtuigd dat als het met ALLE mensen op deze aardbol eens een beetje goed gaat, de dieren in diezelfde vaart der species worden opgenomen.
Onvoorwaardelijke liefde
Vloeken in de kerk is niet de handigste mode of operation. Dan jaag ik mensen alleen maar tegen me in het harnas. I know. Soms kan ik het echter gewoon niet laten.
Niet dat ik het heb opgezocht, maar huisdierenbezitters vormen vast wel 98 procent van de bevolking in welvarende landen. En het is fijn dat ze genot en onvoorwaardelijke liefde van een van hen afhankelijk wezen krijgen. Logisch, lijkt me, aangezien je ze voedt en ze inderdaad afhankelijk van je zijn, maar goed.
Wereldburger
Ik hoop en streef persoonlijk naar een nog beter wordend leven voor iedereen, met nog veel meer knuffels van mensen dan nu al het geval is. Van mensen, dat leest u goed inderdaad. Maar ja, wie ben ik?
Daarover kan ik in ieder geval zeggen dat ik mezelf een wereldburger acht, me met geen enkele religie of ras verbonden voel, behalve met het Menselijk Ras. Natuurlijk heb ik respect voor flora en fauna, en laten we vooral ook voorop stellen: ik houd van de natuur en van dieren. Het is evenwel overduidelijk dat mensen qua intellectuele vermogens evolutionair die van onze fauna overstijgen. What can I say? Dat is toch zo?!
Dromen, wensen en verlangens
Dus lijkt het me onze primaire taak, waar we allen gelijk voor verantwoordelijk zijn, dat we ervoor te zorgen dat alle mensen met gezamenlijk respect en gedeelde welvaart in vrede op deze aardkloot kunnen leven, zoals het leven bedoeld is. Dat allen hun dromen, wensen en verlangens naar wens kunnen en mogen nastreven, of niet, als dat hun keus is. Dat allen vrij zijn om hun persoonlijke pad te vinden, zonder een ander daarin te belemmeren of te kwetsen. Omdat het gelijkheid betreft. Gelijkwaardigheid is goed; gelijkaardigheid ook, maar niet alleszeggend. Juist acceptatie van de verschillen, onder mensen allereerst, daar draait het om.
Organisch
En als het dan met al die mensen goed gaat, nou, ik durf er als overtuigd niet-gokker zelfs geld op in te zetten, dan gaat het met die dieren op alle fronten ook ineens een stuk beter. Wereldwijd! Zonder enige duidelijke moeite, gewoon helemaal vanzelf. Organisch zoals dat heet.
Dan pas, en ook dan pas, krijgt een huisdier voor en van mij inhoud en liefde. Omdat Boris de Pekinees, Rafael de Siamees en Dushi het Zebravinkje dan ook waarlijk een aanvulling zijn op ons leven! Omdat we dan zeker weten dat we niet voor hetzelfde bedrag dat dit huisdier ons kost – dat louter uit onze egocentrische behoefte aan makkelijk, aanhankelijk gezelschap voldoet – we één of misschien wel twee of drie mensenlevens hadden kunnen redden, of verbeteren op z’n minst.
